De nieuwe serie met een lesbisch randje ‘Orange is the New Black’ vertelt op komische wijze het verhaal van een Amerikaanse vrouwengevangenis. Hoofdpersonage Piper (Taylor Schiling) komt in de gevangenis terecht doordat ze drugsgeld heeft gesmokkeld voor haar ex-vriendin, een internationale drugsdealer. Het moment waarop de serie begint, heeft Piper haar wilde lesbische bestaan ingeruild voor een leven met sapkuurtjes, een man (Larry Bloom) en een eigen natuurlijke zeeplijn. Toch moet ze verantwoording afleggen, waardoor ze veroordeeld wordt tot 15 maanden celstraf. Wanneer ze in de gevangenis komt, wordt door een celgenoot verteld; “It’s just like the Hamptons but f*cking worse.”
Wat natuurlijk leuk is aan deze serie is dat het (ook) over lesbische vrouwen gaat, maar dan in een niet-alledaagse setting. We zien ‘L-word-achtige’ scenes van stomende seks in de gevangenis-kapel tot flashbacks van Piper en haar (ex-)vriendin als koppel; hoe ze elkaar versieren, in bed liggen en op vakantie gingen. Er zijn natuurlijk ook lesbische relaties in de gevangenis, of ze nu ontstaan als machtsmiddel, redmiddel of gewoonweg liefde. Lesbisch drama is er genoeg; zwijgende exen, teleurgestelde scharrels en een hoop jaloezie; maar dan in de gevangenis.
Tegelijkertijd heeft deze serie een boodschap; elke straf heeft een verhaal. De serie verteld de verhalen achter de vrouwen. Ze hebben foute keuzes gemaakt in hun leven maar zijn niet simpelweg slechte mensen. De kijker krijgt te zien wie ze waren voor hun gevangenschap, waardoor de kijker zich kan invoelen in de personages. Vaak gaan afleveringen over menselijke connectie, bijvoorbeeld wat het gevangenisleven met je doet en hoe gevangenen elkaar in de weg zitten of juist ondersteunen. Hierdoor is de serie gebaseerd op de karakters in plaats van (bijvoorbeeld) sensatie. Ook zorgt het ervoor dat er een brug ontstaat tussen (vrije) kijker en het (gevangen) karakter.
De Afro-Amerikaanse vouwen discrimineren Latina’s (ze zouden kippenbloed drinken), hoog-opgeleiden discrimineren laag- opgeleiden (ze worden makkelijk opgehitst), hetero’s nemen lesbiennes niet serieus (er zijn genoeg andere poezen in de gevangenis), religies discrimineren elkaar (alle Boeddhisten zijn heidenen). Racisme, homofobie, seksisme en discriminatie op basis van gender, klasse en seksualiteit is dagelijkse kost onder gevangenen. Ondanks dat de serie deze zware onderwerpen aankaart, vervalt deze serie niet in een zwaar drama; hij blijft luchtig, behoudt zijn boodschap maar kijkt ook lekker weg.
Kijken dus, deze serie. Goede redenen om te kijken zijn dat het net een andere invalshoek is op lesbische identiteit, en dat het met respect omgaat met de verhalen van de gevangenen. Let ook op de openingstitels; Regina Spektor schreef het intro-nummer. Tenslotte schuwt deze serie zeker de diepgang niet maar is het ook gewoonweg komisch en spannend.
Orange is the New Black is te zien via Netflix, een Amerikaanse tv-zender die binnenkort naar Nederland komt. Je kunt de episode natuurlijk ook online vinden.
https://stichtingondersteboven.nl/wp-content/uploads/2024/02/stichtingondersteboven-logo.png00Irene Hemelaarhttps://stichtingondersteboven.nl/wp-content/uploads/2024/02/stichtingondersteboven-logo.pngIrene Hemelaar2013-09-04 10:46:312021-02-19 05:01:49Kijktip! Orange is the New Black
De cola vloeide rijkelijk gisteren over Times Square, New York. Homorechtenorganisaties gooiden de straten van Manhatten vol met Coca-Cola, één van de grote sponsors van de Olympische Winterspelen in Sotsji, Rusland.
“We hebben een duidelijke boodschap: laat die Spelen vallen en stop met het ondersteunen van homohaat”, zegt demonstrant Bill Dobbs. Zolang de frisdrankfabrikant zich niet uitspreekt over de omstreden homopropagandawet die in Rusland geldt, steunt het miljardenbedrijf indirect de Russische wet.
Die wet verbiedt het om “niet-traditionele relaties” in het openbare leven te laten zien. De homowet is met name in het buitenland zeer omstreden. Helemaal met het oog op de Winterspelen, in februari 2014, hebben de Russen veel over zich heen gekregen.
De formulering van de wet is nogal vaag waardoor het voor homo’s in Rusland niet duidelijk is wat nu wel en niet mag. De vraag is of de wet ook van toepassing is tijdens de Olympische Winterspelen. Moeten homoseksuele sporters of toeschouwers zich in Sotsji ook in anonimiteit hullen? Het Olympisch Comité vindt dat discriminatie niet past bij de doelstellingen van de Spelen, maar volgens Putin geldt de wet vooralsnog voor iedereen. Inclusief sporters en toeschouwers van buitenaf.
Wodka
Eerder werd er al op symbolische wijze geprotesteerd door Russische wodka weg te spoelen. Ook enkele Nederlandse café’s doen eraan mee en weigeren nog Russische wodka te schenken.
https://stichtingondersteboven.nl/wp-content/uploads/2024/02/stichtingondersteboven-logo.png00Irene Hemelaarhttps://stichtingondersteboven.nl/wp-content/uploads/2024/02/stichtingondersteboven-logo.pngIrene Hemelaar2013-08-29 13:00:562021-02-19 05:02:53Liters cola over Times Square uit protest homowet
Mijn naam staat vermeld in het artikel uit Trouw over het “feestje” (protestconcert) van gisteravond op het Museumplein. Ik hoop dat de redactie en de lezer van Trouw begrijpt hoe waardevol het voor mij is, dat ik mijn naam in de krant lees zonder bang te hoeven zijn. Dat het emotioneel is om met een gerust hart de regenboogvlag op de fiets mee te kunnen nemen door Amsterdam, waar de huidige burgemeester van Amsterdam – zoals zijn voorgangers ook altijd al deden – laat blijken dat hij geen enkele intolerantie naar ons toe acceptabel vindt, daar waar de regering het soms nog laat afweten. Dat de politieagenten die er rond lopen, deel uitmaken van ‘Roze in Blauw’, het netwerk dat de belangen behartigt van homo’s, lesbiennes, biseksuelen en transgenders binnen en buiten de politie.
Dat ik dus niet bang hoef te zijn voor de machthebbers als ik daar sta.
Mijn naam staat vermeld in de krant en die van enkele van mijn vriendinnen niet, want zij werken in het onderwijs. Hoe graag zij ook wilden demonstreren op 8 april bij het Scheepvaartmuseum en hoe graag zij ook wilden demonstreren gisteravond, zij durfden het niet aan.
Mijn naam staat vermeld in de krant en die van de Russische lesbiennes en homo’s niet, die in elkaar worden geslagen, gemarteld en vermoord, zonder dat een machthebber een hand naar ze uitsteekt.
Ik vind “die wet” niet zomaar “vreselijk”, maar angstaanjagend, verderfelijk en verwerpelijk. Ik was na de protestdemonstratie niet klaar met demonstreren, maar ik was dit nog steeds aan het doen met mijn regenboogvlag bij de galavoorstelling. En vandaag ga ik door met demonstreren. Tegen de Russische machthebber, tegen het homofobe IOC, tegen iedereen die denkt mij te mogen beknotten omdat ik anders ben dan hem of haar.
Mijn naam staat vermeld in de krant omdat ik een feestje mág houden in alle openbaarheid.
Carla Custers
Belastingconsulent voor de culturele sector
en bestuurslid Stichting OndersteBoven
https://stichtingondersteboven.nl/wp-content/uploads/2024/02/stichtingondersteboven-logo.png00Irene Hemelaarhttps://stichtingondersteboven.nl/wp-content/uploads/2024/02/stichtingondersteboven-logo.pngIrene Hemelaar2013-08-29 10:17:072021-02-19 05:03:31De Nederlandse media onderschat helaas altijd weer het belang van het jezelf mogen zijn.
Kijktip! Orange is the New Black
De nieuwe serie met een lesbisch randje ‘Orange is the New Black’ vertelt op komische wijze het verhaal van een Amerikaanse vrouwengevangenis. Hoofdpersonage Piper (Taylor Schiling) komt in de gevangenis terecht doordat ze drugsgeld heeft gesmokkeld voor haar ex-vriendin, een internationale drugsdealer. Het moment waarop de serie begint, heeft Piper haar wilde lesbische bestaan ingeruild voor een leven met sapkuurtjes, een man (Larry Bloom) en een eigen natuurlijke zeeplijn. Toch moet ze verantwoording afleggen, waardoor ze veroordeeld wordt tot 15 maanden celstraf. Wanneer ze in de gevangenis komt, wordt door een celgenoot verteld; “It’s just like the Hamptons but f*cking worse.”
Wat natuurlijk leuk is aan deze serie is dat het (ook) over lesbische vrouwen gaat, maar dan in een niet-alledaagse setting. We zien ‘L-word-achtige’ scenes van stomende seks in de gevangenis-kapel tot flashbacks van Piper en haar (ex-)vriendin als koppel; hoe ze elkaar versieren, in bed liggen en op vakantie gingen. Er zijn natuurlijk ook lesbische relaties in de gevangenis, of ze nu ontstaan als machtsmiddel, redmiddel of gewoonweg liefde. Lesbisch drama is er genoeg; zwijgende exen, teleurgestelde scharrels en een hoop jaloezie; maar dan in de gevangenis.
Tegelijkertijd heeft deze serie een boodschap; elke straf heeft een verhaal. De serie verteld de verhalen achter de vrouwen. Ze hebben foute keuzes gemaakt in hun leven maar zijn niet simpelweg slechte mensen. De kijker krijgt te zien wie ze waren voor hun gevangenschap, waardoor de kijker zich kan invoelen in de personages. Vaak gaan afleveringen over menselijke connectie, bijvoorbeeld wat het gevangenisleven met je doet en hoe gevangenen elkaar in de weg zitten of juist ondersteunen. Hierdoor is de serie gebaseerd op de karakters in plaats van (bijvoorbeeld) sensatie. Ook zorgt het ervoor dat er een brug ontstaat tussen (vrije) kijker en het (gevangen) karakter.
De Afro-Amerikaanse vouwen discrimineren Latina’s (ze zouden kippenbloed drinken), hoog-opgeleiden discrimineren laag- opgeleiden (ze worden makkelijk opgehitst), hetero’s nemen lesbiennes niet serieus (er zijn genoeg andere poezen in de gevangenis), religies discrimineren elkaar (alle Boeddhisten zijn heidenen). Racisme, homofobie, seksisme en discriminatie op basis van gender, klasse en seksualiteit is dagelijkse kost onder gevangenen. Ondanks dat de serie deze zware onderwerpen aankaart, vervalt deze serie niet in een zwaar drama; hij blijft luchtig, behoudt zijn boodschap maar kijkt ook lekker weg.
Kijken dus, deze serie. Goede redenen om te kijken zijn dat het net een andere invalshoek is op lesbische identiteit, en dat het met respect omgaat met de verhalen van de gevangenen. Let ook op de openingstitels; Regina Spektor schreef het intro-nummer. Tenslotte schuwt deze serie zeker de diepgang niet maar is het ook gewoonweg komisch en spannend.
Orange is the New Black is te zien via Netflix, een Amerikaanse tv-zender die binnenkort naar Nederland komt. Je kunt de episode natuurlijk ook online vinden.
Liters cola over Times Square uit protest homowet
29 augustus Nos op 3
Bron: http://nos.nl/op3/artikel/545454-liters-cola-over-times-square-uit-protest-homowet.html
De cola vloeide rijkelijk gisteren over Times Square, New York. Homorechtenorganisaties gooiden de straten van Manhatten vol met Coca-Cola, één van de grote sponsors van de Olympische Winterspelen in Sotsji, Rusland.
“We hebben een duidelijke boodschap: laat die Spelen vallen en stop met het ondersteunen van homohaat”, zegt demonstrant Bill Dobbs. Zolang de frisdrankfabrikant zich niet uitspreekt over de omstreden homopropagandawet die in Rusland geldt, steunt het miljardenbedrijf indirect de Russische wet.
Filmpje van de demonstratie.
Homowet
Die wet verbiedt het om “niet-traditionele relaties” in het openbare leven te laten zien. De homowet is met name in het buitenland zeer omstreden. Helemaal met het oog op de Winterspelen, in februari 2014, hebben de Russen veel over zich heen gekregen.
De formulering van de wet is nogal vaag waardoor het voor homo’s in Rusland niet duidelijk is wat nu wel en niet mag. De vraag is of de wet ook van toepassing is tijdens de Olympische Winterspelen. Moeten homoseksuele sporters of toeschouwers zich in Sotsji ook in anonimiteit hullen? Het Olympisch Comité vindt dat discriminatie niet past bij de doelstellingen van de Spelen, maar volgens Putin geldt de wet vooralsnog voor iedereen. Inclusief sporters en toeschouwers van buitenaf.
Wodka
Eerder werd er al op symbolische wijze geprotesteerd door Russische wodka weg te spoelen. Ook enkele Nederlandse café’s doen eraan mee en weigeren nog Russische wodka te schenken.
Door: Dorien
De Nederlandse media onderschat helaas altijd weer het belang van het jezelf mogen zijn.
Mijn naam staat vermeld in het artikel uit Trouw over het “feestje” (protestconcert) van gisteravond op het Museumplein. Ik hoop dat de redactie en de lezer van Trouw begrijpt hoe waardevol het voor mij is, dat ik mijn naam in de krant lees zonder bang te hoeven zijn. Dat het emotioneel is om met een gerust hart de regenboogvlag op de fiets mee te kunnen nemen door Amsterdam, waar de huidige burgemeester van Amsterdam – zoals zijn voorgangers ook altijd al deden – laat blijken dat hij geen enkele intolerantie naar ons toe acceptabel vindt, daar waar de regering het soms nog laat afweten. Dat de politieagenten die er rond lopen, deel uitmaken van ‘Roze in Blauw’, het netwerk dat de belangen behartigt van homo’s, lesbiennes, biseksuelen en transgenders binnen en buiten de politie.
Dat ik dus niet bang hoef te zijn voor de machthebbers als ik daar sta.
Mijn naam staat vermeld in de krant en die van enkele van mijn vriendinnen niet, want zij werken in het onderwijs. Hoe graag zij ook wilden demonstreren op 8 april bij het Scheepvaartmuseum en hoe graag zij ook wilden demonstreren gisteravond, zij durfden het niet aan.
Mijn naam staat vermeld in de krant en die van de Russische lesbiennes en homo’s niet, die in elkaar worden geslagen, gemarteld en vermoord, zonder dat een machthebber een hand naar ze uitsteekt.
Ik vind “die wet” niet zomaar “vreselijk”, maar angstaanjagend, verderfelijk en verwerpelijk. Ik was na de protestdemonstratie niet klaar met demonstreren, maar ik was dit nog steeds aan het doen met mijn regenboogvlag bij de galavoorstelling. En vandaag ga ik door met demonstreren. Tegen de Russische machthebber, tegen het homofobe IOC, tegen iedereen die denkt mij te mogen beknotten omdat ik anders ben dan hem of haar.
Mijn naam staat vermeld in de krant omdat ik een feestje mág houden in alle openbaarheid.
Carla Custers
Belastingconsulent voor de culturele sector
en bestuurslid Stichting OndersteBoven