Terwijl ik het opiniestuk van de heer Van Loenen lees, ligt naast mij het t-shirt dat ik speciaal heb laten maken voor de Botenparade. Als bestuurslid van stichting OndersteBoven – met o.a. COC Nederland onderdeel van de LesBische Alliantie – ben ik uitgenodigd om mee te varen op de boot van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. ‘Al 9 jaar en 331 dagen gelukkig getrouwd met Marion’ staat er te lezen op de voorkant. Op mijn rug een kritische noot: ‘All Together Now, houd kerk en staat gescheiden’. Daarmee ben ik volgens de heer Van Loenen hét voorbeeld van een seculiere lesbienne die niets moet hebben van haar gelovige medemens.
Enerzijds heeft hij gelijk. Ik voel steeds meer de neiging om hardop te zeggen: “Houd toch op! God bestaat niet en u verkoopt leugens!”. Anderzijds ligt het natuurlijk heel wat genuanceerder.
De heer Van Loenen schrijft dat homo’s zich voortdurend vrijwillig opwerpen tot lakmoesproef van de tolerantie. Het ligt mijns inziens anders: ik ben tegen wil en dank ALTIJD lakmoesproef van IEDERE hetero – gelovig of niet – die ik maar tegen het lijf loop. Zodra ik het waag om te zeggen “Mijn vrouw en ik …” gaan de radertjes bij de ander zeer snel werken. Opeens moet er nagedacht worden over de eigen tolerantie ten opzichte van lesbische vrouwen. Die wordt afgemeten aan Gods normen en waarden en/of de eigen normen en waarden. En om de een of andere reden moet ik altijd op de hoogte worden gesteld van de uitslag van deze innerlijke discussie. Ook zo wanneer mijn vegetarisme – lakmoesproef van andermans diervriendelijkheid – ter tafel komt : ‘Ik eet eigenlijk ook niet iedere dag vlees hoor, en zo vaak als het kan biologisch’. Fijn, maar zullen we nu gewoon bestellen. De ober wacht en ik heb honger.
De heer Van Loenen wijst in zijn stuk op het eenrichtingsverkeer dat hier en daar plaatsvindt en wijst dat af. De homo die de christen en moslim niet accepteert. De overheid die ons dwingt van een minderheid ‘te houden’.
Ik ben het met hem eens, dat je scholen niet kunt dwingen om les te geven in tolerantie naar homo’s, lesbiennes, biseksuelen en transgenders. Er moet echter wel voortdurend getracht worden om een voet tussen de deur van die scholen te krijgen. Waarom? Omdat de overheid, zoals de heer Van Loenen zelf aangeeft, ons moet beschermen tegen geweld. De heer Van Loenen heeft het in zijn stuk alleen over geweld door anderen, maar vergeet dat er ook nog geweld is dat wij tegen onszelf gebruiken. Onderzoek wijst uit dat jongeren met homoseksuele gevoelens vaker denken aan zelfmoord, vaker een poging doen tot zelfmoord, vaker zelfmoord plegen. Dat geweld komt voort uit haat. Volgens de heer Van Loenen hoeft er niets met die haat te gebeuren, want haten mag je in een vrij land. Maar hoe kan het dat wij onszelf haten? Wat zegt dat over onze vrijheid?
Het woord is krachtig. Wanneer mensen gedwongen worden hun mening te uiten, dan schrikken ze vaak zelf van wat ze zeggen. Zo zijn er bij lessen over eerwraak jongens die zeer fel zijn in hun verdediging daarvan, maar daar de volgende dag heel anders over denken. En daar ligt precies het belang van lessen op scholen over homoseksuele mannen en lesbische vrouwen. Laat alles wat geïnternaliseerd is naar buiten en kijk of de haat het daglicht kan verdragen.
En wat is dat toch met die – inmiddels 58 – weigerambtenaren? Waarom is het prima dat een ambtenaar de wet tot uitvoering brengt bij 90% van de mensen en de andere 10% niet? Wij hebben toch kerk en staat gescheiden, omdat de kerk niet voor gelijke rechten staat en de staat wel? Wij hebben toch een burgerlijk huwelijk dat open is voor iedereen? Zoals Vera Bergkamp, voorzitter COC Nederland, in haar column in de Zij aan Zij het verwoordt: “Ik vergelijk het soms met een bus. Er is de zekerheid dat je vervoerd wordt van A naar B, maar niet iedere buschauffeur wil je meenemen.” Ik moet eerlijk toegeven dat ik als atheïst hier nog steeds niets van begrijp. Het artikel van de heer Van Loenen heeft mij hierin geen inzicht kunnen verschaffen.
Dus trek ik straks mijn t-shirt aan met de oproep tot scheiding van kerk en staat en schud de hand van minister Marja van Bijsterveldt (die overigens tien jaar geleden nog mordicus tegen de openstelling van het huwelijk voor homo’s en lesbiennes was) en vertel haar hoe ik mij voel als de overheid weer eens zegt dat het oké is dat ik niet met sommige bussen van het openbaar vervoer mag meerijden, ook al heb ik mijn OV-chipkaart zojuist opgeladen. En dan mag zij mij vertellen over haar geloof in God die bestaat, terwijl wij onder mijn grote regenboogparaplu staan, gewapend tegen de waterballonnen. Wie weet komt er iets moois voort uit dit tweerichtingsverkeer.
Het zichtbaar maken van het verhaal van de gay migranten-vrouw. Een dialoog met Stichting Zami: Platform voor zwarte -, migranten- en vluchtelingenvrouwen.
Door de jaren heeft de homo-emancipatie enorme stappen gemaakt in de Nederlandse samenleving. Wat decennia geleden nog als onmogelijk werd gezien hoort nu bij de realiteit van het dagelijks leven. Er is echter nog steeds veel te doen.
In de politiek zijn homorechten ondertussen wel een heilig huisje geworden, een verworvenheid waar de nieuwkomers in Nederland hard op worden afgerekend als deze rechten in het geding komen: de media benadrukken maar al te graag de culturele achtergrond van de delinquenten die zich schuldig maken aan homodiscriminatie.
Nooit hoor je over hoe de mensen met een andere culturele achtergrond hun homoseksuele geaardheid beleven en hier invulling aan geven. Dit onderwerp wordt altijd benaderd vanuit een Nederlands cultureel perspectief… Is dit wel juist?
Doe mee met het onderzoek ‘Zichtbaar lesBisch’ door Stichting OndersteBoven en MOVISIE.
Heb jij agressie of geweld meegemaakt omdat je lesbisch/bi bent?
of omdat mensen denken dat je lesbisch/bi bent?
Dit kan zijn: op straat, bij het uitgaan, op het werk, op school, bij de sportclub, in en rond het huis, in je buurt, et cetera.
Wat wordt verstaan onder agressie of geweld? Het gaat hierbij om:
Bedreiging (verbaal, via internet, via brieven, etc.)
Uitschelden
Intimidatie, bang maken
Verkrachting of aanranding
Ongewenste seksuele aanraking
Ongewenste seksuele opmerkingen
Chantage, onder druk zetten
De weg versperren of klem rijden
Vandalisme (spullen worden stuk gemaakt of beklad)
Lichamelijk geweld (slaan, duwen, schoppen, bijten, krabben, steken met een mes of ander voorwerp, voorwerpen expres naar het hoofd gooien)
Wil je jouw verhaal graag delen ten behoeve van dit landelijk onderzoek? Dan willen we jou graag (telefonisch) interviewen! Het interview is anoniem en kost ongeveer 3 kwartier van je tijd. Voor je moeite ontvang je een cadeaubon van 25 euro.
Meedoen
Geef je op door een e-mail te sturen naar j.ghianni@movisie.nl. Alvast hartelijk dank voor je deelname!
De resultaten van het onderzoek worden gebruikt om geweld tegen lesbische/bi-vrouwen zichtbaar te maken en worden gepubliceerd in een rapport. Uit dit rapport volgen actiepunten om anti-lesbisch geweld te stoppen.
Of je nou: jong of oud bent, in de stad of een dorp woont, religieus of niet-religieus bent: we hopen dat iedereen (van diverse culturen) die dit heeft meegemaakt hieraan mee wilt doen!
https://stichtingondersteboven.nl/wp-content/uploads/2024/02/stichtingondersteboven-logo.png00Irene Hemelaarhttps://stichtingondersteboven.nl/wp-content/uploads/2024/02/stichtingondersteboven-logo.pngIrene Hemelaar2011-07-15 14:27:212024-06-19 00:54:23Doe mee met het onderzoek ‘Zichtbaar lesBisch’
Tweerichtingsverkeer
Terwijl ik het opiniestuk van de heer Van Loenen lees, ligt naast mij het t-shirt dat ik speciaal heb laten maken voor de Botenparade. Als bestuurslid van stichting OndersteBoven – met o.a. COC Nederland onderdeel van de LesBische Alliantie – ben ik uitgenodigd om mee te varen op de boot van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. ‘Al 9 jaar en 331 dagen gelukkig getrouwd met Marion’ staat er te lezen op de voorkant. Op mijn rug een kritische noot: ‘All Together Now, houd kerk en staat gescheiden’. Daarmee ben ik volgens de heer Van Loenen hét voorbeeld van een seculiere lesbienne die niets moet hebben van haar gelovige medemens.
Enerzijds heeft hij gelijk. Ik voel steeds meer de neiging om hardop te zeggen: “Houd toch op! God bestaat niet en u verkoopt leugens!”. Anderzijds ligt het natuurlijk heel wat genuanceerder.
De heer Van Loenen schrijft dat homo’s zich voortdurend vrijwillig opwerpen tot lakmoesproef van de tolerantie. Het ligt mijns inziens anders: ik ben tegen wil en dank ALTIJD lakmoesproef van IEDERE hetero – gelovig of niet – die ik maar tegen het lijf loop. Zodra ik het waag om te zeggen “Mijn vrouw en ik …” gaan de radertjes bij de ander zeer snel werken. Opeens moet er nagedacht worden over de eigen tolerantie ten opzichte van lesbische vrouwen. Die wordt afgemeten aan Gods normen en waarden en/of de eigen normen en waarden. En om de een of andere reden moet ik altijd op de hoogte worden gesteld van de uitslag van deze innerlijke discussie. Ook zo wanneer mijn vegetarisme – lakmoesproef van andermans diervriendelijkheid – ter tafel komt : ‘Ik eet eigenlijk ook niet iedere dag vlees hoor, en zo vaak als het kan biologisch’. Fijn, maar zullen we nu gewoon bestellen. De ober wacht en ik heb honger.
De heer Van Loenen wijst in zijn stuk op het eenrichtingsverkeer dat hier en daar plaatsvindt en wijst dat af. De homo die de christen en moslim niet accepteert. De overheid die ons dwingt van een minderheid ‘te houden’.
Ik ben het met hem eens, dat je scholen niet kunt dwingen om les te geven in tolerantie naar homo’s, lesbiennes, biseksuelen en transgenders. Er moet echter wel voortdurend getracht worden om een voet tussen de deur van die scholen te krijgen. Waarom? Omdat de overheid, zoals de heer Van Loenen zelf aangeeft, ons moet beschermen tegen geweld. De heer Van Loenen heeft het in zijn stuk alleen over geweld door anderen, maar vergeet dat er ook nog geweld is dat wij tegen onszelf gebruiken. Onderzoek wijst uit dat jongeren met homoseksuele gevoelens vaker denken aan zelfmoord, vaker een poging doen tot zelfmoord, vaker zelfmoord plegen. Dat geweld komt voort uit haat. Volgens de heer Van Loenen hoeft er niets met die haat te gebeuren, want haten mag je in een vrij land. Maar hoe kan het dat wij onszelf haten? Wat zegt dat over onze vrijheid?
Het woord is krachtig. Wanneer mensen gedwongen worden hun mening te uiten, dan schrikken ze vaak zelf van wat ze zeggen. Zo zijn er bij lessen over eerwraak jongens die zeer fel zijn in hun verdediging daarvan, maar daar de volgende dag heel anders over denken. En daar ligt precies het belang van lessen op scholen over homoseksuele mannen en lesbische vrouwen. Laat alles wat geïnternaliseerd is naar buiten en kijk of de haat het daglicht kan verdragen.
En wat is dat toch met die – inmiddels 58 – weigerambtenaren? Waarom is het prima dat een ambtenaar de wet tot uitvoering brengt bij 90% van de mensen en de andere 10% niet? Wij hebben toch kerk en staat gescheiden, omdat de kerk niet voor gelijke rechten staat en de staat wel? Wij hebben toch een burgerlijk huwelijk dat open is voor iedereen? Zoals Vera Bergkamp, voorzitter COC Nederland, in haar column in de Zij aan Zij het verwoordt: “Ik vergelijk het soms met een bus. Er is de zekerheid dat je vervoerd wordt van A naar B, maar niet iedere buschauffeur wil je meenemen.” Ik moet eerlijk toegeven dat ik als atheïst hier nog steeds niets van begrijp. Het artikel van de heer Van Loenen heeft mij hierin geen inzicht kunnen verschaffen.
Dus trek ik straks mijn t-shirt aan met de oproep tot scheiding van kerk en staat en schud de hand van minister Marja van Bijsterveldt (die overigens tien jaar geleden nog mordicus tegen de openstelling van het huwelijk voor homo’s en lesbiennes was) en vertel haar hoe ik mij voel als de overheid weer eens zegt dat het oké is dat ik niet met sommige bussen van het openbaar vervoer mag meerijden, ook al heb ik mijn OV-chipkaart zojuist opgeladen. En dan mag zij mij vertellen over haar geloof in God die bestaat, terwijl wij onder mijn grote regenboogparaplu staan, gewapend tegen de waterballonnen. Wie weet komt er iets moois voort uit dit tweerichtingsverkeer.
Carla Custers
Bestuurslid stichting OndersteBoven
Zami’s Lesbische Verhalen Salon
Het zichtbaar maken van het verhaal van de gay migranten-vrouw. Een dialoog met Stichting Zami: Platform voor zwarte -, migranten- en vluchtelingenvrouwen.
Door de jaren heeft de homo-emancipatie enorme stappen gemaakt in de Nederlandse samenleving. Wat decennia geleden nog als onmogelijk werd gezien hoort nu bij de realiteit van het dagelijks leven. Er is echter nog steeds veel te doen.
In de politiek zijn homorechten ondertussen wel een heilig huisje geworden, een verworvenheid waar de nieuwkomers in Nederland hard op worden afgerekend als deze rechten in het geding komen: de media benadrukken maar al te graag de culturele achtergrond van de delinquenten die zich schuldig maken aan homodiscriminatie.
Nooit hoor je over hoe de mensen met een andere culturele achtergrond hun homoseksuele geaardheid beleven en hier invulling aan geven. Dit onderwerp wordt altijd benaderd vanuit een Nederlands cultureel perspectief… Is dit wel juist?
Waar:
Openbare Bibliotheek Amsterdam (OBA)
Oosterdokskade 143
1011 DL Amsterdam
Wanneer:
Woensdag 3 augustus 18.30 – 21.00
Doe mee met het onderzoek ‘Zichtbaar lesBisch’
Doe mee met het onderzoek ‘Zichtbaar lesBisch’ door Stichting OndersteBoven en MOVISIE.
Heb jij agressie of geweld meegemaakt omdat je lesbisch/bi bent?
of omdat mensen denken dat je lesbisch/bi bent?
Dit kan zijn: op straat, bij het uitgaan, op het werk, op school, bij de sportclub, in en rond het huis, in je buurt, et cetera.
Wat wordt verstaan onder agressie of geweld? Het gaat hierbij om:
Wil je jouw verhaal graag delen ten behoeve van dit landelijk onderzoek? Dan willen we jou graag (telefonisch) interviewen! Het interview is anoniem en kost ongeveer 3 kwartier van je tijd. Voor je moeite ontvang je een cadeaubon van 25 euro.
Meedoen
Geef je op door een e-mail te sturen naar j.ghianni@movisie.nl. Alvast hartelijk dank voor je deelname!
De resultaten van het onderzoek worden gebruikt om geweld tegen lesbische/bi-vrouwen zichtbaar te maken en worden gepubliceerd in een rapport. Uit dit rapport volgen actiepunten om anti-lesbisch geweld te stoppen.
Of je nou: jong of oud bent, in de stad of een dorp woont, religieus of niet-religieus bent: we hopen dat iedereen (van diverse culturen) die dit heeft meegemaakt hieraan mee wilt doen!
Voor achtergrondinformatie over dit onderzoek: http://www.movisie.nl/136915/def/home/nieuws/nieuws/nieuw_onderzoek_in_geweld_tegen_lesbische_en_bivrouwen/.