In de zevendelige serie ‘Zij Varen Mee’ wordt in de week van Gay Pride elke dag een opvarende geïntroduceerd die de boot van Stichting OndersteBoven komt versterken tijdens de Canal Pride van zaterdag 2 augustus. Vandaag de beurt aan matroos Chris Rijksen.
Q: Wie ben je?
Ik ben Chris Rijksen, 22 jaar, beeldend kunstenaar en vraagteken. Ik schrijf momenteel mijn masterscriptie aan het Sandberg Instituut in Amsterdam. Wat overigens een helse klus is.
Q: Dus wat afleiding kun je wel gebruiken. Is het voor het eerst dat je meevaart?
Het is de tweede keer dat ik meevaar; twee jaar geleden voer ik mee op de boot van Expreszo. En daarvoor heb ik ook nog een keer vanaf de kant gekeken. Maar dat vond ik eigenlijk behoorlijk heftig; zóveel mensen. Ik vond het een leuk feest maar voelde me er niet erg tot aangetrokken omdat het zo massaal was.
“Wel heb ik me afgevraagd of we politiek bezig waren. Shirtjes met daarop ‘Wat ben ik blij om homo te zijn’ is voor mij toch een beetje hetzelfde als ‘Wat ben ik blij dat het gras groen is’”
Vanaf de boot is dat wel anders; samen met een groep vrienden op een boot dat niet eens een boot te noemen is en lekker aapjes kijken de andere kant op. Wel heb ik me die eerste keer afgevaagd of we nou politiek bezig waren of simpelweg een leuk feestje hadden.
We droegen t-shirts met daarop de tekst ‘Wat ben ik blij om homo te zijn’. Voor mij is dat ongeveer hetzelfde als ‘Wat ben ik blij dat het gras groen is’. Ik vond dat we toen niet een enorm politiek statement maakten, maar tegelijkertijd was ik wel heel erg onder de indruk van boten van de politie en de krijgsmacht. Dat deed me wel wat.
“Als ik het voor het zeggen had, zou ik ook graag een boot zien met ouders en allies erop. Mensen die niet per se LGBTQ zijn, maar wel met hart en ziel achter hun geliefden staan”
Wat ik graag zou willen zien is dat iedereen mee kan varen. Ik snap wel dat het duur is om mee te varen omdat de organisatie veel geld kost, maar dat werkt natuurlijk wel als een filter die niet helemaal eerlijk en zinnig is. Het zou mooi zijn als een grote, commerciële opvarende als Rabobank ook voor kleinere organisaties die niet de middelen hebben, betaalt.
Q: Wat maakt Gay Pride volgens jou belangrijk?
Dat een minderheid daar toch met z’n allen staat, dat je samen bent en het leuk hebt. En dat iedereen meedoet. Ook is het indrukwekkend dat instituten zoals de marine, de landmacht of politieke partijen meevaren Dat ook zij laten zien ‘we staan achter jullie’. Dat is heel belangrijk.
Als ik het voor het zeggen had, zou ik ook graag een boot met ouders en allies zien. Mensen die niet per se LGBTQ zijn, maar wel met hart en ziel achter hun geliefden staan. Die mensen verdienen ook een boot.
“Ik kijk ernaar uit om daar met mensen te staan die ik graag mag. En ik neem zeker wat hygiënische doekjes mee”
Q: En hoe ga jij straks op de boot staan? Wat kunnen we van matroos Chris verwachten?
Nou, ik moet eerst nog mijn outfit bij elkaar vinden. Maar als ik daar eenmaal sta, wil ik vooral veel dansen en lol hebben. Ik kijk ernaar uit om daar met mensen te staan die ik graag mag. Én ik neem zeker wat hygiënische doekjes mee. De vorige keer was het toilet niet meer dan een soort plank met een gat erin en daarvoor twee deurtjes. Niet echt ideaal. Of ik aan het einde van de dag nog iets kan, vraag ik me af. Dansen en biertjes drinken vanaf een uur of 12 tot aan de avond hakt er toch wel in…
https://stichtingondersteboven.nl/wp-content/uploads/2024/02/stichtingondersteboven-logo.png00Irene Hemelaarhttps://stichtingondersteboven.nl/wp-content/uploads/2024/02/stichtingondersteboven-logo.pngIrene Hemelaar2014-07-29 16:15:222021-02-19 04:45:13Zij varen mee: Chris
In de zevendelige serie ‘Zij Varen Mee’ wordt in de week van Gay Pride elke dag een opvarende geïntroduceerd die de boot van Stichting OndersteBoven komt versterken tijdens de Canal Pride van zaterdag 2 augustus. Vandaag het muzikale ingrediënt van de boot.
Q: Wie ben je?
A: Ik ben Bo, en werk onder de naam Bo Monde als professioneel DJ. Op de boot van Stichting OndersteBoven zal ik dan ook voor de muziek zorgen.
Q: Kijk, dat is nog eens een praktische matroos die we erbij hebben. Muziek toch wel ‘vrij’ belangrijk. Hoe ben je zo in dat wereldje beland?
Van jongs af aan ben ik al bezig met het draaien van muziek. Eerst voor familie, daarna op school. Ik kwam rond mijn zestiende veel in het COC van Amsterdam en daar zochten ze vrijwillige dj’s. Ik bleef maar reageren op de vacature maar ze wezen me steeds af omdat ze me te jong vonden. Uiteindelijk hebben ze toch toegegeven en mocht ik draaien. Toen ging het heel snel: ik ging draaien in de Trut, de Roxy, de Melkweg en club Mazzo. Inmiddels heb ik elke club in Amsterdam wel zo’n beetje gehad en draai ik veel in het buitenland.
“Eigenlijk zit je in een soort gay-achtbaan die door heel Amsterdam gaat. En dat dan urenlang”
Q: Zo, dat is een stevige lijst. En een boot? Heb je dat al eerder gedaan?
A: Vorig jaar heb ik het voor het eerst gedaan, voor stichting de Kringen. Het is echt heel extreem. Je staat uren in het middelpunt: duizenden mensen zijn daar om naar jou te kijken. En dan heb ik het nog niet eens over de hitte en het feit dat onze boot pech kreeg waardoor we meer dan twee uur stil hebben gelegen. Maar al met al is het een ongelofelijke kick. Ook als dj. We hadden Rainbow in the Sky van Paul Elstak als thema-song en dat werkte heel goed; ook de mensen op de kant deden het dansje mee. Eigenlijk zit je in een soort gay-achtbaan die door heel Amsterdam gaat. En dat dan urenlang.
Q: En als je niet draait, sta je dan elk jaar aan de kant?
A: Ik ben altijd wel naar Gay Pride gegaan, maar vind het al snel te massaal. Het liefst draai ik, dan heb ik tenminste wat te doen. Je ziet wel dat Gay Pride door de jaren heen wat verandert is: de botenparade is een stuk commerciëler geworden. Er gaat ook veel meer geld in om en de organisatie is een stuk professioneler geworden.
“De mensen op de kant willen ook graag meezingen en dansen. Dat moet je altijd in je achterhoofd houden als je de muziek kiest”
Eigenlijk moet je het gewoon zien als een carnaval. Het is inderdaad een uitvergroting van alles, maar dat is ook de charme van het feest. Mensen komen van heinde en ver om het mee te maken. Zoals de Gay Pride in Amsterdam is, is het nergens. Berlijn of Keulen zijn weer heel anders. Wij pakken het hier echt heel professioneel aan en behouden tegelijkertijd de spontaniteit. Dat maakt het echt uniek.
“Ik heb de opdracht gekregen om niet te cliché gay te draaien. Dit jaar dus geen YMCA”
Q: En hoe ga jij zaterdag de boot op?
A: Ha, nou ik ben nu al heel erg excited. En ik heb in ieder geval van vorig jaar geleerd dat ik mijn grote regenbooghanddoek meeneem om de apparatuur tegen al dat water te beschermen. En er gaat sowieso een poncho mee. Verder heb ik de opdracht gekregen om niet te cliché gay te draaien: dit jaar dus geen YMCA maar meer electro-pop achtige muziek. Een uitdaging want je wilt dat mensen op de kant ook meedoen: dat moet je altijd in je achterhoofd houden als je de muziek kiest. Maar ik ga niet mijn hele set van tevoren vastleggen, zo werk ik niet. Ik pas mijn muziek aan op het moment.
https://stichtingondersteboven.nl/wp-content/uploads/2024/02/stichtingondersteboven-logo.png00Irene Hemelaarhttps://stichtingondersteboven.nl/wp-content/uploads/2024/02/stichtingondersteboven-logo.pngIrene Hemelaar2014-07-27 15:57:032021-02-19 04:46:32Zij varen mee: DJ Bo Monde
In de zevendelige serie ‘Zij Varen Mee’ wordt in de week van Gay Pride elke dag een opvarende geïntroduceerd die de boot van Stichting OndersteBoven komt versterken tijdens de Canal Pride van zaterdag 2 augustus. We beginnen deze serie met Marloes Meuzelaar, coördinator van Stichting OndersteBoven en officieuze kapitein van de boot waar OndersteBoven de Amsterdamse grachten mee zal bevaren.
Q: Marloes, het is jouw eerste keer op een boot tijdens de Canal Pride. Kun jij je allereerste keer langs de kant nog herinneren?
A: Jazeker! Dit wordt geloof ik [denkt lang na] mijn negende Gay Pride. De allereerste keer dat ik het feest meemaakte was ik nog in de veronderstelling dat ik hetero was en wist ik überhaupt niet dat er iets als de Gay Pride bestond. Totdat mijn toenmalige vriendje mij meenam om ‘even te gaan kijken’. Ik wist niet wat ik zag! Het hele Rembrandtplein stond vol met dragqueens. Die wereld was zo onbekend dat het bijna voyeuristisch voelde: stiekem gluren naar dragqueens.
Al met al heeft het best indruk gemaakt. Inmiddels is die wereld die toen zo vreemd was, onderdeel van mijn eigen wereld geworden; dat had ik toen nooit voor mogelijk gehouden.
“Ik denk dat de botenparade voor de buitenwereld heel leuk is, maar de week ervoor is voor de hechtheid van de gemeenschap minstens zo belangrijk”
Q: Wat is voor jou het unieke aan Gay Pride?
A: Op het eerste gezicht is het natuurlijk een machtig mooi feestje. Maar wat ik vooral goed vind, is dat voor één dag de rollen omgedraaid zijn. Normaal gesproken leven we in een hetero-normatieve wereld maar op deze dag is gay-zijn een beetje ‘de norm’.
Ook vind ik de week vóór de parade heel bijzonder: dan zie het echt het hart van de LGBTQ-gemeenschap. Er wordt zoveel georganiseerd en er zijn zoveel vrijwilligers op de been. Je voelt de betrokkenheid echt in de stad. Ik denk dat de botenparade voor de buitenwereld heel leuk is, maar de week die daaraan vooraf gaat is voor de hechtheid van de gemeenschap minstens zo belangrijk.
“We zijn van oudsher een stichting bedoeld voor vrouwen maar anno 2014 we willen zo divers mogelijk zijn”
Q: Wat is de bijdrage van de OndersteBoven-boot daaraan?
A: Nou over het thema van de boot kan ik nog niet zoveel zeggen, maar OndersteBoven wil sowieso diversiteit uitstralen. We zijn van oudsher een stichting bedoeld voor vrouwen, maar anno 2014 willen we zo divers en inclusief mogelijk zijn; dat maakt de gemeenschap sterk. We hebben altijd meegevaren onder de noemer “Trotse Lesboot” en hebben nu voor het eerst een gemengde boot. Ik ben dan ook behoorlijk trots dat we de stichting op deze manier in de spotlight kunnen zetten.
“Oh god, ik moet iedereen ook weer veilig aan wal brengen”
Q: Ok, over het thema mogen we dus niets weten. Maar jij bent straks wel een beetje de moeder van de boot. Hoe ga jij daar staan?
A: Nou, volgens mij heb ik het eerste uur vooral de zenuwen dat niemand van die boot valt. En dat iedereen genoeg water drinkt als het warm is. Maar ik heb me ook voorgenomen om daar met m’n drankje te gaan staan en enorm te genieten. Ik wil echt proberen alles in me op te nemen en het feest eens vanaf het water te ervaren. En natuurlijk wil ik ook weer iedereen veilig aan wal brengen. Maar als ik dat zeg, klink ik zeker echt als een moeder?
Q:Nu je hebt nog een week te gaan voordat het zover is. Hoe ziet die er voor jou uit?
A: Behoorlijk hectisch. Ik ben nu met de allerlaatste dingen bezig; zo moet er bijvoorbeeld nog een confetti-kanon gehuurd worden en de boodschappen mogen ook niet vergeten worden. Als je met 65 mensen zes uur lang staat de dansen, moet je toch iets meer te snacken hebben dan alleen appel en een zakje chips. En natuurlijk nog het dansje oefenen; dan hebben de mensen aan de kant ook wat te kijken.
Zij varen mee: Chris
In de zevendelige serie ‘Zij Varen Mee’ wordt in de week van Gay Pride elke dag een opvarende geïntroduceerd die de boot van Stichting OndersteBoven komt versterken tijdens de Canal Pride van zaterdag 2 augustus. Vandaag de beurt aan matroos Chris Rijksen.
Q: Wie ben je?
Ik ben Chris Rijksen, 22 jaar, beeldend kunstenaar en vraagteken. Ik schrijf momenteel mijn masterscriptie aan het Sandberg Instituut in Amsterdam. Wat overigens een helse klus is.
Q: Dus wat afleiding kun je wel gebruiken. Is het voor het eerst dat je meevaart?
Het is de tweede keer dat ik meevaar; twee jaar geleden voer ik mee op de boot van Expreszo. En daarvoor heb ik ook nog een keer vanaf de kant gekeken. Maar dat vond ik eigenlijk behoorlijk heftig; zóveel mensen. Ik vond het een leuk feest maar voelde me er niet erg tot aangetrokken omdat het zo massaal was.
Vanaf de boot is dat wel anders; samen met een groep vrienden op een boot dat niet eens een boot te noemen is en lekker aapjes kijken de andere kant op. Wel heb ik me die eerste keer afgevaagd of we nou politiek bezig waren of simpelweg een leuk feestje hadden.
We droegen t-shirts met daarop de tekst ‘Wat ben ik blij om homo te zijn’. Voor mij is dat ongeveer hetzelfde als ‘Wat ben ik blij dat het gras groen is’. Ik vond dat we toen niet een enorm politiek statement maakten, maar tegelijkertijd was ik wel heel erg onder de indruk van boten van de politie en de krijgsmacht. Dat deed me wel wat.
Wat ik graag zou willen zien is dat iedereen mee kan varen. Ik snap wel dat het duur is om mee te varen omdat de organisatie veel geld kost, maar dat werkt natuurlijk wel als een filter die niet helemaal eerlijk en zinnig is. Het zou mooi zijn als een grote, commerciële opvarende als Rabobank ook voor kleinere organisaties die niet de middelen hebben, betaalt.
Q: Wat maakt Gay Pride volgens jou belangrijk?
Dat een minderheid daar toch met z’n allen staat, dat je samen bent en het leuk hebt. En dat iedereen meedoet. Ook is het indrukwekkend dat instituten zoals de marine, de landmacht of politieke partijen meevaren Dat ook zij laten zien ‘we staan achter jullie’. Dat is heel belangrijk.
Als ik het voor het zeggen had, zou ik ook graag een boot met ouders en allies zien. Mensen die niet per se LGBTQ zijn, maar wel met hart en ziel achter hun geliefden staan. Die mensen verdienen ook een boot.
Q: En hoe ga jij straks op de boot staan? Wat kunnen we van matroos Chris verwachten?
Nou, ik moet eerst nog mijn outfit bij elkaar vinden. Maar als ik daar eenmaal sta, wil ik vooral veel dansen en lol hebben. Ik kijk ernaar uit om daar met mensen te staan die ik graag mag. Én ik neem zeker wat hygiënische doekjes mee. De vorige keer was het toilet niet meer dan een soort plank met een gat erin en daarvoor twee deurtjes. Niet echt ideaal. Of ik aan het einde van de dag nog iets kan, vraag ik me af. Dansen en biertjes drinken vanaf een uur of 12 tot aan de avond hakt er toch wel in…
Zij varen mee: DJ Bo Monde
Door Dorien Rozing
In de zevendelige serie ‘Zij Varen Mee’ wordt in de week van Gay Pride elke dag een opvarende geïntroduceerd die de boot van Stichting OndersteBoven komt versterken tijdens de Canal Pride van zaterdag 2 augustus. Vandaag het muzikale ingrediënt van de boot.
Q: Wie ben je?
A: Ik ben Bo, en werk onder de naam Bo Monde als professioneel DJ. Op de boot van Stichting OndersteBoven zal ik dan ook voor de muziek zorgen.
Q: Kijk, dat is nog eens een praktische matroos die we erbij hebben. Muziek toch wel ‘vrij’ belangrijk. Hoe ben je zo in dat wereldje beland?
Van jongs af aan ben ik al bezig met het draaien van muziek. Eerst voor familie, daarna op school. Ik kwam rond mijn zestiende veel in het COC van Amsterdam en daar zochten ze vrijwillige dj’s. Ik bleef maar reageren op de vacature maar ze wezen me steeds af omdat ze me te jong vonden. Uiteindelijk hebben ze toch toegegeven en mocht ik draaien. Toen ging het heel snel: ik ging draaien in de Trut, de Roxy, de Melkweg en club Mazzo. Inmiddels heb ik elke club in Amsterdam wel zo’n beetje gehad en draai ik veel in het buitenland.
Q: Zo, dat is een stevige lijst. En een boot? Heb je dat al eerder gedaan?
A: Vorig jaar heb ik het voor het eerst gedaan, voor stichting de Kringen. Het is echt heel extreem. Je staat uren in het middelpunt: duizenden mensen zijn daar om naar jou te kijken. En dan heb ik het nog niet eens over de hitte en het feit dat onze boot pech kreeg waardoor we meer dan twee uur stil hebben gelegen. Maar al met al is het een ongelofelijke kick. Ook als dj. We hadden Rainbow in the Sky van Paul Elstak als thema-song en dat werkte heel goed; ook de mensen op de kant deden het dansje mee. Eigenlijk zit je in een soort gay-achtbaan die door heel Amsterdam gaat. En dat dan urenlang.
Q: En als je niet draait, sta je dan elk jaar aan de kant?
A: Ik ben altijd wel naar Gay Pride gegaan, maar vind het al snel te massaal. Het liefst draai ik, dan heb ik tenminste wat te doen. Je ziet wel dat Gay Pride door de jaren heen wat verandert is: de botenparade is een stuk commerciëler geworden. Er gaat ook veel meer geld in om en de organisatie is een stuk professioneler geworden.
Eigenlijk moet je het gewoon zien als een carnaval. Het is inderdaad een uitvergroting van alles, maar dat is ook de charme van het feest. Mensen komen van heinde en ver om het mee te maken. Zoals de Gay Pride in Amsterdam is, is het nergens. Berlijn of Keulen zijn weer heel anders. Wij pakken het hier echt heel professioneel aan en behouden tegelijkertijd de spontaniteit. Dat maakt het echt uniek.
Q: En hoe ga jij zaterdag de boot op?
A: Ha, nou ik ben nu al heel erg excited. En ik heb in ieder geval van vorig jaar geleerd dat ik mijn grote regenbooghanddoek meeneem om de apparatuur tegen al dat water te beschermen. En er gaat sowieso een poncho mee. Verder heb ik de opdracht gekregen om niet te cliché gay te draaien: dit jaar dus geen YMCA maar meer electro-pop achtige muziek. Een uitdaging want je wilt dat mensen op de kant ook meedoen: dat moet je altijd in je achterhoofd houden als je de muziek kiest. Maar ik ga niet mijn hele set van tevoren vastleggen, zo werk ik niet. Ik pas mijn muziek aan op het moment.
Zij varen mee: Marloes
Door: Dorien Rozing
In de zevendelige serie ‘Zij Varen Mee’ wordt in de week van Gay Pride elke dag een opvarende geïntroduceerd die de boot van Stichting OndersteBoven komt versterken tijdens de Canal Pride van zaterdag 2 augustus. We beginnen deze serie met Marloes Meuzelaar, coördinator van Stichting OndersteBoven en officieuze kapitein van de boot waar OndersteBoven de Amsterdamse grachten mee zal bevaren.
Q: Marloes, het is jouw eerste keer op een boot tijdens de Canal Pride. Kun jij je allereerste keer langs de kant nog herinneren?
A: Jazeker! Dit wordt geloof ik [denkt lang na] mijn negende Gay Pride. De allereerste keer dat ik het feest meemaakte was ik nog in de veronderstelling dat ik hetero was en wist ik überhaupt niet dat er iets als de Gay Pride bestond. Totdat mijn toenmalige vriendje mij meenam om ‘even te gaan kijken’. Ik wist niet wat ik zag! Het hele Rembrandtplein stond vol met dragqueens. Die wereld was zo onbekend dat het bijna voyeuristisch voelde: stiekem gluren naar dragqueens.
Al met al heeft het best indruk gemaakt. Inmiddels is die wereld die toen zo vreemd was, onderdeel van mijn eigen wereld geworden; dat had ik toen nooit voor mogelijk gehouden.
Q: Wat is voor jou het unieke aan Gay Pride?
A: Op het eerste gezicht is het natuurlijk een machtig mooi feestje. Maar wat ik vooral goed vind, is dat voor één dag de rollen omgedraaid zijn. Normaal gesproken leven we in een hetero-normatieve wereld maar op deze dag is gay-zijn een beetje ‘de norm’.
Ook vind ik de week vóór de parade heel bijzonder: dan zie het echt het hart van de LGBTQ-gemeenschap. Er wordt zoveel georganiseerd en er zijn zoveel vrijwilligers op de been. Je voelt de betrokkenheid echt in de stad. Ik denk dat de botenparade voor de buitenwereld heel leuk is, maar de week die daaraan vooraf gaat is voor de hechtheid van de gemeenschap minstens zo belangrijk.
Q: Wat is de bijdrage van de OndersteBoven-boot daaraan?
A: Nou over het thema van de boot kan ik nog niet zoveel zeggen, maar OndersteBoven wil sowieso diversiteit uitstralen. We zijn van oudsher een stichting bedoeld voor vrouwen, maar anno 2014 willen we zo divers en inclusief mogelijk zijn; dat maakt de gemeenschap sterk. We hebben altijd meegevaren onder de noemer “Trotse Lesboot” en hebben nu voor het eerst een gemengde boot. Ik ben dan ook behoorlijk trots dat we de stichting op deze manier in de spotlight kunnen zetten.
Q: Ok, over het thema mogen we dus niets weten. Maar jij bent straks wel een beetje de moeder van de boot. Hoe ga jij daar staan?
A: Nou, volgens mij heb ik het eerste uur vooral de zenuwen dat niemand van die boot valt. En dat iedereen genoeg water drinkt als het warm is. Maar ik heb me ook voorgenomen om daar met m’n drankje te gaan staan en enorm te genieten. Ik wil echt proberen alles in me op te nemen en het feest eens vanaf het water te ervaren. En natuurlijk wil ik ook weer iedereen veilig aan wal brengen. Maar als ik dat zeg, klink ik zeker echt als een moeder?
Q:Nu je hebt nog een week te gaan voordat het zover is. Hoe ziet die er voor jou uit?
A: Behoorlijk hectisch. Ik ben nu met de allerlaatste dingen bezig; zo moet er bijvoorbeeld nog een confetti-kanon gehuurd worden en de boodschappen mogen ook niet vergeten worden. Als je met 65 mensen zes uur lang staat de dansen, moet je toch iets meer te snacken hebben dan alleen appel en een zakje chips. En natuurlijk nog het dansje oefenen; dan hebben de mensen aan de kant ook wat te kijken.