Kijktip! Orange is the New Black

De nieuwe serie met een lesbisch randje ‘Orange is the New Black’ vertelt op komische wijze het verhaal van een Amerikaanse vrouwengevangenis. Hoofdpersonage Piper (Taylor Schiling) komt in de gevangenis terecht doordat ze drugsgeld heeft gesmokkeld voor haar ex-vriendin, een internationale drugsdealer. Het moment waarop de serie begint, heeft Piper haar wilde lesbische bestaan ingeruild voor een leven met sapkuurtjes, een man (Larry Bloom) en een eigen natuurlijke zeeplijn. Toch moet ze verantwoording afleggen, waardoor ze veroordeeld wordt tot 15 maanden celstraf. Wanneer ze in de gevangenis komt, wordt door een celgenoot verteld; “It’s just like the Hamptons but f*cking worse.”

Wat natuurlijk leuk is aan deze serie is dat het (ook) over lesbische vrouwen gaat, maar dan in een niet-alledaagse setting.  We zien ‘L-word-achtige’ scenes van stomende seks in de gevangenis-kapel tot flashbacks van Piper en haar (ex-)vriendin als koppel; hoe ze elkaar versieren, in bed liggen en op vakantie gingen. Er zijn natuurlijk ook lesbische relaties in de gevangenis, of ze nu ontstaan als machtsmiddel, redmiddel of gewoonweg liefde. Lesbisch drama is er genoeg; zwijgende exen, teleurgestelde scharrels en een hoop jaloezie; maar dan in de gevangenis.

Tegelijkertijd heeft deze serie een boodschap; elke straf heeft een verhaal. De serie verteld de verhalen achter de vrouwen. Ze hebben foute keuzes gemaakt in hun leven maar zijn niet simpelweg slechte mensen. De kijker krijgt te zien wie ze waren voor hun gevangenschap, waardoor de kijker zich kan invoelen in de personages. Vaak gaan afleveringen over menselijke connectie, bijvoorbeeld wat het gevangenisleven met je doet en hoe gevangenen elkaar in de weg zitten of juist ondersteunen. Hierdoor is de serie gebaseerd op de karakters in plaats van (bijvoorbeeld) sensatie. Ook zorgt het ervoor dat er een brug ontstaat tussen (vrije) kijker en het (gevangen) karakter.

De Afro-Amerikaanse vouwen discrimineren Latina’s (ze zouden kippenbloed drinken), hoog-opgeleiden discrimineren laag- opgeleiden (ze worden makkelijk opgehitst), hetero’s nemen lesbiennes niet serieus (er zijn genoeg andere poezen in de gevangenis), religies discrimineren elkaar (alle Boeddhisten zijn heidenen). Racisme, homofobie, seksisme en discriminatie op basis van gender, klasse en seksualiteit is dagelijkse kost onder gevangenen. Ondanks dat de serie deze zware onderwerpen aankaart, vervalt deze serie niet in een zwaar drama; hij blijft luchtig, behoudt zijn boodschap maar kijkt ook lekker weg.

Kijken dus, deze serie. Goede redenen om te kijken zijn dat het net een andere invalshoek is op lesbische identiteit, en dat het met respect omgaat met de verhalen van de gevangenen. Let ook op de openingstitels; Regina Spektor schreef het intro-nummer. Tenslotte schuwt deze serie zeker de diepgang niet maar is het ook gewoonweg komisch en spannend.

Orange is the New Black is te zien via Netflix, een Amerikaanse tv-zender die binnenkort naar Nederland komt. Je kunt de episode natuurlijk ook online vinden.