Zojuist kreeg ik van mijn oudste dochter van 15 jaar een zelfgemaakte cappuccino. Mijn jongste dochter neemt vrijdag afscheid van de basisschool en ben ik tegenwoordig dus een ‘pubermoeder’. Door het getreuzel met de wetgeving voor lesbische ouders denk ik nu regelmatig terug aan de tijd dat ik met mijn toenmalige vriendin uiting ging geven aan onze kinderwens.
Ik ga terug naar 1997. Wij wilden onze kinderen een stabiele basis geven. Liefdevol, duidelijk, open en veilig. Er was toen helemaal niets geregeld. Niets voor de niet-biologische moeder, niets voor de – ons bekende – donor. Dat voelde niet prettig en we pionierden alles bij elkaar. We speurden op internet naar voorbeelden van afspraken die je als ouders met een donor kon maken. We gebruikten deze voorbeelden om onze eigen afspraken met de donoren vorm te geven. Deze hadden helaas geen enkele juridische status. Je wilt toch dat, als er nare dingen gebeuren, de zaken goed geregeld zijn. Stel je voor dat mijn vriendin een ongeluk zou krijgen? Aan dat soort dingen denk je liever niet, maar je wilt ze toch graag regelen.
De wet die lesbische paren dezelfde rechten geeft als heteroparen is al ruim zeven jaar ‘in behandeling’. Tergend! Mijn familie en vrienden vinden het raar: als je bent getrouwd en je kiest samen voor een kind, je voedt het samen op, ben je dan niet automatisch ouder van het kind? Veel mensen denken dat het gedoe rond de wetgeving rond lesbisch ouderschap te maken heeft met biologisch ouderschap. Dat is niet zo. Ik leg het altijd zo uit: als een man onvruchtbaar is in zijn huwelijk met een vrouw en zij krijgen met behulp van een donor een kind, dan is hij wél automatisch ouder van het kind. Daar is niets biologisch aan. Twee vrouwen in dezelfde situatie, die met behulp van een donor een kind krijgen, die hebben die rechten niet. Dit is ongelijke behandeling. Ik denk aan mijn lesbische en biseksuele vriendinnen, die op dit moment moeder willen worden. Ik hoop dat de wet er zal zijn op het moment dat zij het nodig hebben.Opgelucht waren we dan ook toen we na een paar jaar onze kinderen konden laten adopteren. Dat was een kleine stap vooruit. De adoptieprocedure was duur en spannend. We waren weer pioniers. Onze advocaat zei: “Het hangt van de rechter af hoe wordt omgegaan met de zaak. Je kunt nooit van te voren inschatten. Sommige rechters doen ingewikkeld over donoren die bekend zijn. Soms gaan ze daarover allerlei lastige vragen stellen.” Vreemd. We hadden goede afspraken, maar het was onzeker of de adoptieprocedure vlekkeloos zou verlopen. Dat maakte het stressvol, voor ons en voor de donoren. Op de zitting was onze familie en vriendenkring aanwezig. Gelukkig verliep alles voorspoedig en kregen onze dochters die dag officieel twee ouders. We vierden het met een groot feest.
De wetgeving moet snel worden aangepast aan de werkelijkheid. Dat betekent dat moet worden gekeken hoe mensen in andere situaties dan ‘de hoeksteen’ (man-vrouw-huwelijk), hun kinderen een stabiele, wettelijke basis kunnen geven. Ik denk ook aan mannenstellen, duo-ouders van lesbo’s en homo’s en aan singles die samen een kind opvoeden. Ook zij willen hun situatie goed kunnen regelen!
Geachte leden van de Eerste Kamer, u had dinsdag een hoorzitting, waarvan ik kwaad werd. Ik werd kwaad, omdat een columniste als Dorien Pessers, die steeds weer factfree blijft beweren ‘dat kinderen erg onder de situatie lijden wanneer ze opgevoed worden door lesbische ouders’ weer spreektijd kreeg. Dat terwijl een gerenommeerde onderzoeker zoals Henny Bos, die vele wetenschappelijke onderzoeken heeft gedaan die aantonen dat het goed gaat met de kinderen van lesbische ouders, niet bij jullie aan tafel zat. Ik vind het bovendien bijzonder pijnlijk dat lesbische moeders zelf niet zijn uitgenodigd.
Daarom mijn schrijven: omdat ik hoop dat u als Eerst Kamerlid luistert naar de mensen om wie het werkelijk gaat.
Ik hoop dat u als Eerste Kamerlid de juiste keuze maakt vóór gelijke rechten voor lesbische paren. Omdat het recht doet aan alle kinderen in lesbische gezinnen in Nederland en vanwege de voorbeeldfunctie van de senaat. Omdat er helaas nog steeds mensen zijn die gezinnen zoals de onze de rug toe keren. De senaat kan kleur bekennen en laten zien dat ze trots is op de kinderen van lesbische gezinnen.
Opinieartikel over de Wet lesbisch ouderschap van Tanja Ineke (voorzitter COC Nederland) en Philip Tijsma (voorzitter COC’s Landelijke Werkgroep Politiek) in Het Parool van dinsdag 18 juni 2013.
Wet discrimineert lesbiennes nog steeds
Als een heteroseksueel echtpaar in ons land met behulp van een zaaddonor een kindje krijgt, bijvoorbeeld omdat de man onvruchtbaar is, dan stapt de echtgenoot op de fiets naar het gemeentehuis en doet geboorteaangifte. Het juridisch ouderschap is dan direct goed geregeld.
Als een lesbisch echtpaar met behulp van een zaaddonor een kindje krijgt, moeten ze een adoptieprocedure bij de rechter voeren om de juridische band met hun kindje goed te regelen. Dat kost ongeveer drie maanden en tweeduizend euro. Het is emotioneel belastend: veel lesbische paren ervaren de procedure als een ‘gerechtelijke goedkeuring’ van hun moederschap. Bovendien kan de huidige wet er toe leiden dat het kindje achterblijft zonder juridisch ouder als de geboortemoeder overlijdt voordat de adoptie is voltooid.
‘De VVD en in het bijzonder de SP in de Eerste Kamer hebben nog vragen over de wet die gelijkheid voor lesbische paren regelt met onbekende donoren. Wat lijkt het probleem? Het huidige afstammingsrecht gaat bij kinderen geboren in heterohuwelijken uitdrukkelijk voor vaders niet uit van biologisch ouderschap (gaat er als man om dat je getrouwd ben met de biologische moeder; als je gebruik maakt van een donor of je vrouw vreemdgaat ben je als man wel gewoon automatisch de vader). Het voorstel dat er nu ligt wil lesbische huwelijken gelijk maken aan heterohuwelijken (je wordt dan moeder als je getrouwd bent met biologische moeder). Een Senaatslid van de SP lijkt liever in het hele afstammingsrecht (dus ook dat voor hetero’s) biologisch ouderschap centraal te willen stellen. Daar gaat echter dit wetsvoorstel niet over: dit wetsvoorstel veranderd niet het afstammingsrecht ansich maar zorgt er voor dat een minderheid gelijke rechten krijgt. De Eerste Kamer alias de Senaat zou slechts wetgeving moeten toetsen en niet de eigen agenda – in dit geval biologisch ouderschap in afstammingsrecht – moeten proberen door te voeren, en zeker niet ten kosten van de rechten van een minderheidsgroep – in dit geval moeders in lesbo relaties’ ‘.
https://stichtingondersteboven.nl/wp-content/uploads/2013/06/hanneke-felten.jpg252810Irene Hemelaarhttps://stichtingondersteboven.nl/wp-content/uploads/2024/02/stichtingondersteboven-logo.pngIrene Hemelaar2013-06-20 14:49:472013-09-06 12:19:02Wat gebeurt er met de wet Lesbisch ouderschap?
Persoonlijke brief van Jolanda Kirpensteijn, voorzitter Stichting OndersteBoven
Amsterdam, 20 juni 2013
Geachte leden van de Eerste Kamer,
Zojuist kreeg ik van mijn oudste dochter van 15 jaar een zelfgemaakte cappuccino. Mijn jongste dochter neemt vrijdag afscheid van de basisschool en ben ik tegenwoordig dus een ‘pubermoeder’. Door het getreuzel met de wetgeving voor lesbische ouders denk ik nu regelmatig terug aan de tijd dat ik met mijn toenmalige vriendin uiting ging geven aan onze kinderwens.
Ik ga terug naar 1997. Wij wilden onze kinderen een stabiele basis geven. Liefdevol, duidelijk, open en veilig. Er was toen helemaal niets geregeld. Niets voor de niet-biologische moeder, niets voor de – ons bekende – donor. Dat voelde niet prettig en we pionierden alles bij elkaar. We speurden op internet naar voorbeelden van afspraken die je als ouders met een donor kon maken. We gebruikten deze voorbeelden om onze eigen afspraken met de donoren vorm te geven. Deze hadden helaas geen enkele juridische status. Je wilt toch dat, als er nare dingen gebeuren, de zaken goed geregeld zijn. Stel je voor dat mijn vriendin een ongeluk zou krijgen? Aan dat soort dingen denk je liever niet, maar je wilt ze toch graag regelen.
De wet die lesbische paren dezelfde rechten geeft als heteroparen is al ruim zeven jaar ‘in behandeling’. Tergend! Mijn familie en vrienden vinden het raar: als je bent getrouwd en je kiest samen voor een kind, je voedt het samen op, ben je dan niet automatisch ouder van het kind? Veel mensen denken dat het gedoe rond de wetgeving rond lesbisch ouderschap te maken heeft met biologisch ouderschap. Dat is niet zo. Ik leg het altijd zo uit: als een man onvruchtbaar is in zijn huwelijk met een vrouw en zij krijgen met behulp van een donor een kind, dan is hij wél automatisch ouder van het kind. Daar is niets biologisch aan. Twee vrouwen in dezelfde situatie, die met behulp van een donor een kind krijgen, die hebben die rechten niet. Dit is ongelijke behandeling. Ik denk aan mijn lesbische en biseksuele vriendinnen, die op dit moment moeder willen worden. Ik hoop dat de wet er zal zijn op het moment dat zij het nodig hebben.Opgelucht waren we dan ook toen we na een paar jaar onze kinderen konden laten adopteren. Dat was een kleine stap vooruit. De adoptieprocedure was duur en spannend. We waren weer pioniers. Onze advocaat zei: “Het hangt van de rechter af hoe wordt omgegaan met de zaak. Je kunt nooit van te voren inschatten. Sommige rechters doen ingewikkeld over donoren die bekend zijn. Soms gaan ze daarover allerlei lastige vragen stellen.” Vreemd. We hadden goede afspraken, maar het was onzeker of de adoptieprocedure vlekkeloos zou verlopen. Dat maakte het stressvol, voor ons en voor de donoren. Op de zitting was onze familie en vriendenkring aanwezig. Gelukkig verliep alles voorspoedig en kregen onze dochters die dag officieel twee ouders. We vierden het met een groot feest.
De wetgeving moet snel worden aangepast aan de werkelijkheid. Dat betekent dat moet worden gekeken hoe mensen in andere situaties dan ‘de hoeksteen’ (man-vrouw-huwelijk), hun kinderen een stabiele, wettelijke basis kunnen geven. Ik denk ook aan mannenstellen, duo-ouders van lesbo’s en homo’s en aan singles die samen een kind opvoeden. Ook zij willen hun situatie goed kunnen regelen!
Geachte leden van de Eerste Kamer, u had dinsdag een hoorzitting, waarvan ik kwaad werd. Ik werd kwaad, omdat een columniste als Dorien Pessers, die steeds weer factfree blijft beweren ‘dat kinderen erg onder de situatie lijden wanneer ze opgevoed worden door lesbische ouders’ weer spreektijd kreeg. Dat terwijl een gerenommeerde onderzoeker zoals Henny Bos, die vele wetenschappelijke onderzoeken heeft gedaan die aantonen dat het goed gaat met de kinderen van lesbische ouders, niet bij jullie aan tafel zat. Ik vind het bovendien bijzonder pijnlijk dat lesbische moeders zelf niet zijn uitgenodigd.
Daarom mijn schrijven: omdat ik hoop dat u als Eerst Kamerlid luistert naar de mensen om wie het werkelijk gaat.
Ik hoop dat u als Eerste Kamerlid de juiste keuze maakt vóór gelijke rechten voor lesbische paren. Omdat het recht doet aan alle kinderen in lesbische gezinnen in Nederland en vanwege de voorbeeldfunctie van de senaat. Omdat er helaas nog steeds mensen zijn die gezinnen zoals de onze de rug toe keren. De senaat kan kleur bekennen en laten zien dat ze trots is op de kinderen van lesbische gezinnen.
Met vriendelijke groet,
Jolanda Kirpensteijn
Voorzitter Stichting OndersteBoven
Zelf een brief sturen? Klik HIER!
Tanja Ineke, voorzitter COC Nederland: ‘‘Wet discrimineert lesbiennes nog steeds’
Opinieartikel over de Wet lesbisch ouderschap van Tanja Ineke (voorzitter COC Nederland) en Philip Tijsma (voorzitter COC’s Landelijke Werkgroep Politiek) in Het Parool van dinsdag 18 juni 2013.
Wet discrimineert lesbiennes nog steeds
Als een heteroseksueel echtpaar in ons land met behulp van een zaaddonor een kindje krijgt, bijvoorbeeld omdat de man onvruchtbaar is, dan stapt de echtgenoot op de fiets naar het gemeentehuis en doet geboorteaangifte. Het juridisch ouderschap is dan direct goed geregeld.
Als een lesbisch echtpaar met behulp van een zaaddonor een kindje krijgt, moeten ze een adoptieprocedure bij de rechter voeren om de juridische band met hun kindje goed te regelen. Dat kost ongeveer drie maanden en tweeduizend euro. Het is emotioneel belastend: veel lesbische paren ervaren de procedure als een ‘gerechtelijke goedkeuring’ van hun moederschap. Bovendien kan de huidige wet er toe leiden dat het kindje achterblijft zonder juridisch ouder als de geboortemoeder overlijdt voordat de adoptie is voltooid.
Lees het hele artikel
Kom in actie!
Wat gebeurt er met de wet Lesbisch ouderschap?
Hanneke Felten, LesbICOONingin 2013, legt uit:
‘De VVD en in het bijzonder de SP in de Eerste Kamer hebben nog vragen over de wet die gelijkheid voor lesbische paren regelt met onbekende donoren. Wat lijkt het probleem? Het huidige afstammingsrecht gaat bij kinderen geboren in heterohuwelijken uitdrukkelijk voor vaders niet uit van biologisch ouderschap (gaat er als man om dat je getrouwd ben met de biologische moeder; als je gebruik maakt van een donor of je vrouw vreemdgaat ben je als man wel gewoon automatisch de vader). Het voorstel dat er nu ligt wil lesbische huwelijken gelijk maken aan heterohuwelijken (je wordt dan moeder als je getrouwd bent met biologische moeder). Een Senaatslid van de SP lijkt liever in het hele afstammingsrecht (dus ook dat voor hetero’s) biologisch ouderschap centraal te willen stellen. Daar gaat echter dit wetsvoorstel niet over: dit wetsvoorstel veranderd niet het afstammingsrecht ansich maar zorgt er voor dat een minderheid gelijke rechten krijgt. De Eerste Kamer alias de Senaat zou slechts wetgeving moeten toetsen en niet de eigen agenda – in dit geval biologisch ouderschap in afstammingsrecht – moeten proberen door te voeren, en zeker niet ten kosten van de rechten van een minderheidsgroep – in dit geval moeders in lesbo relaties’ ‘.