Project Mantelzorg Roze in samenwerking met Amsterdam Nieuw West oktober 2017 – voorjaar 2018

Sinds half oktober 2017 leidt Irene Hemelaar vanuit Stichting OndersteBoven een project rondom Roze Mantelzorg in samenwerking met de gemeente Amsterdam, stadsdeel Nieuw West. Het project heeft als doel meer inzicht te krijgen in bijvoorbeeld hoeveel LHBTI mantelzorgers er zijn die LHBTI en cishetero mensen verzorgen, en wat hun specifieke behoeften zijn. Vinden zij de weg naar reguliere ondersteuning voor mantelzorgers en is het aanbod aan deze groep ‘inclusief’ in taalgebruik, vraagstelling en activiteiten? LHBTI-personen hebben vaak een ander zorgnetwerk dan cishetero-mensen, namelijk vaak zelf gekozen familie in plaats van / naast bloedverwanten. Lesbiennes en homo’s hebben minder vaak een gezin met kinderen dan heteroseksuele mensen.

Startpunt voor het project is dit document van Movisie. https://www.movisie.nl/artikel/roze-mantelzorg)

In de afgelopen periode heeft Irene verschillende mensen / organisaties gesproken die belangstelling hebben te worden betrokken en een bijdrage te leveren en ook gekeken naar een haalbare opzet. Naast enkele bijeenkomsten, moet deze opzet leiden tot een of meerdere terugkerende interventies die zullen leiden tot een passendere aanpak / benadering voor LHBTI-mantelzorgers en de (LHBTI- en cisheteromensen) die zij verzorgen. Het project loopt af in het voorjaar van 2018.

De volgende activiteiten staan voor het pakweg komende half jaar op de agenda:

10 november Dag van de Mantelzorg; aanhaken op bestaand initiatief Coördinatie van actieve deelname van LHBTI-mantelzorgers aan de Dag van de Mantelzorg op 10 november in Nieuw West. Informeren van deze doelgroep over de reeds geplande bijeenkomsten en stimuleren deze bij te wonen. In minimaal 7 Huizen van de Wijk zullen een programma aanbieden aan mantelzorgers. Wij benaderen binnen roze netwerk LHBTI-mantelzorgers met de informatie die de aanbieder verstrekt. In de benadering van het netwerk zullen we ook om feedback van de roze mantelzorgers vragen op de bijeenkomsten; of deze aansluiten in inhoud / taal / beleving op LHBTI-mantelzorgers. Aan de hand van de resultaten zullen we een gesprek organiseren met de organisatoren en bezoekers uit de doelgroep om volgende edities inclusiever te maken.

In samenspraak met verschillende inhoudelijke, gespecialiseerde organisaties zal een survey worden opgesteld met de juiste vragen in relatie tot roze mantelzorg. Hoe vinden we deze mantelzorgers, hoe gaat het met hen, zijn er specifieke behoeften die niet spelen bij cis hetero mantelzorgers of mantelzorgers die cis hetero’s verzorgen? . Stadsbreed en waar logisch landelijk bij kenniscentra, belangenorganisaties, organisaties die zich richten op dit profiel informatie ophalen over roze mantelzorg en (behoeften verzorgers en verzorgden) en interventies die op dit profiel plaatsvinden.

Vervolgens zal in kaart worden gebracht / vaststgesteld (ongoing op basis van input) waar roze mantelzorgers, LHBTI-personen die mantelzorg ontvangen tegenaan lopen, wat ze nodig hebben en waarin dit zich onderscheidt.

En verder organiseren we een bijeenkomst over LHBTI en mantelzorg op 8 december, Paarse Vrijdag, een bijeenkomst voor LHBTI-statushouders die (elkaar) mantelzorgen en een bijeenkomst voor Wijkzorg & LHBTI-mantelzorgers. 

Al deze activiteiten zullen leiden tot een rapportage met aanbevelingen voor het stadsdeel.

Schermafbeelding 2013-12-22 om 13.31.24

GaLAkoor heeft geld nodig om de doelstellingen waar te kunnen maken. Uiteraard doen we er alles aan om subsidies te krijgen etc., maar dat is niet genoeg.

Word vriend van GaLAkoor, of neem een VIP- arrangement. Voor € 35 per jaar krijg je de digitale GaLAkrant. Hiermee blijf je op de hoogte van alle ins en outs van het koor, en ontvang je 25% korting op alle concerten, je wordt dan ‘vriend van GaLAkoor’.

Wil je een ‘VIP-arrangement’, dan betaal je minimaal € 185 per jaar, je ontvangt de digitale GaLAkrant, je krijgt twee gereserveerde plaatsen voor alle concerten, én je wordt eens per jaar uitgenodigd voor een hapje en een drankje.

Wil je ons initiatief steunen, meld je dan aan bij laurens@galakoor.nl of maak een bedrag over op bankrekening nummer 62570 tnv Stichting GaLAkoor ovv Vriend / VIP galakoor en je emailadres.

Onze dank is groot!

Tilda Russia

Op 30 juni 2013 tekende de Russische President Vladimir Poetin een wet die ‘promotie van niet-traditionele relaties onder minderjarigen’ verbiedt. Met deze wet, wordt elke uitingsvorm van niet-traditionele liefde (homoseksuele liefde) bestempeld als propaganda, en dus ‘gevaarlijk’ en strafbaar. Deze wet is in werking gezet zodat Rusland de traditionele waarden (huwelijk, religie, gezin) in het land zou kunnen herstellen.

Though my hair is short and I don’t look gay, I am always scared,” wrote Mikhail, 30, from Novosibirsk

 Met deze wet worden de fundamentele mensenrechten van lesbische, homoseksuele, biseksuele, trans-, interseksuele en queer (LHBITQ’s) mensen geschonden. Deze wet zorgt er voor dat LHBITQ’s niet meer in vrijheid en de openbaarheid zichzelf zijn. . Hand-in-hand lopen, een kus of vertellen over homo- inter- en biseksualiteit is verboden en zelfs strafbaar. Daarnaast zorgt deze wet ervoor dat elke vorm van protest tegen de wet strafbaar wordt, waardoor Russische LHBITQ-organisaties de mond gesnoerd worden.

Two things happened to me the same month: I was beaten up in front of the Russian parliament for the first time and I realised that in all my interactions, including professional ones, I no longer felt I was perceived as a journalist first: I am now a person with a pink triangle.”Masha Gessen, Russische journalist.

 De wet stimuleert een stroom aan haat, geweld, vernedering en uitsluiting vanuit de Russische bevolking zelf. Zo worden jonge homo’s via datingwebsites gelokt, om te worden mishandeld door een stel volwassen homo-haters. De mishandeling wordt vervolgens vastgelegd, en massaal op YouTube gedeeld.

Er is zelfs een officiële anti-homo- groet, een omlaaggestoken duim, die ook weer veelvuldig op de Russische facebook wordt gedeeld. Gayprides zijn al jaren lastig te organiseren in de landen rondom Rusland en in Rusland zelf, maar sinds deze wet wordt elke vorm van protest hardhandig neergesabeld door de overheid (het is immers “propaganda” dus verboden) en door groepen homohaters.

Er is ook een hoop verzet gaande in de hele wereld. Zo heeft Theater Groep Amsterdam een brief voorgelezen, weigeren grote artiesten om  op te treden tijdens de Olympische Spelen en worden er talloze filmpjes en steunbetuigingen gemaakt. Leer er alles over op onze Rusland Blog.

In februari 2014 worden de Winterspelen in het Russische Sochi gehouden. Tijdens de Spelen en in voorbereiding daarop staat Rusland in het middelpunt van de internationale journalistiek. Naast een verslag van de sportprestaties, is het dus ook het uitgelezen moment om aandacht te vragen voor discriminatie van LHBTIQ’s. Veel organisaties, zoals AllOut, COC Nederland en Stichting OndersteBoven, grijpen deze kans.

Masha Gessen, Russische journalist: “I contacted an adoption lawyer asking whether I had reason to worry that social services would go after my family and attempt to remove my oldest son, whom I adopted in 2000. The lawyer wrote back telling me to instruct my son to run if he is approached by strangers and concluding: “The answer to your question is at the airport.

Koop een LOVE=LOVE PIN

Stichting OndersteBoven wil meer bewustwording rondom de situatie in Rusland en heeft daarom  de LOVE=LOVE PIN gelanceerd, waarmee de drager laat zien dat hij of zij het niet eens is met de behandeling van LHBT’s in Rusland. Het speldje staat voor de vrijheid om jezelf te kunnen zijn, om te kunnen houden van wie je wil. Het staat voor solidariteit. Het symboliseert de eis voor volwaardig burgerschap, ongeacht een niet-heteroseksuele seksuele identiteit.

Mensen kunnen een setje van twee speldjes kopen. Een speldje draagt men zelf en de ander geeft men weg. “Het is een aanleiding om het gesprek op gang te brengen, en dat is belangrijk. Dit speldje moet een stroom aan verbinding en solidariteit in gang zetten en het bondgenootschap tussen vrij-denkende mensen in Rusland en Nederland versterken. Want om voor de liefde te zijn, hoef je helemaal niet gay te zijn,” aldus Jolanda Kirpensteijn.

De speldjes worden verkocht tegen de kostprijs van €8,50,-  en zijn in de webshop te verkrijgen.

Nike Illustreert confortzone

Dezelfde fietsroute naar kantoor, dezelfde kroegen, hetzelfde huis, dezelfde collega’s en dezelfde vrienden. Allerlei dingen die een mens regelmaat, geborgenheid en een gevoel van thuis geven. Fijne dingen, maar wel altijd hetzelfde.

Heb je zin in iets nieuws?

Stichting OndersteBoven nodigt jou uit om voor 1 avondje uit je comfortzone te komen, tijdens onze magic meet-up.  Laat je deze avond inspireren door verassende filmfragmenten, inspirerende mensen, muziek, gesprekken en levenswijzen. Het enige dat je daarvoor hoeft te doen is te komen en ..

..te koken! Onze magic meet-up is namelijk een potluck; iedereen neemt iets te eten mee, waardoor je niet alleen ándere dingen ziet/hoort/voelt maar ook ruikt en eet.

Verwacht een avond rondom een thema, bijvoorbeeld ‘zichtbaarheid’ of ‘hokjesdenken’ ‘intimiteit’ of ‘porno’. Wij zorgen voor verassende, spannende en/of spraakmakende input en bijzondere gasten.  Wat je ook kunt verwachten is een relaxte, positieve en open sfeer. En de rest? Dat zie je vanzelf

Voor wie? Voor vrouwen. We gaan vrouwen verbinden die elkaar in het dagelijks leven niet direct tegen zouden komen; jong en oud, wit, zwart, bi, queer, lesbisch, panseksueel of hetero, religieus of juist niet. Wij verwelkomen bondgenoten, geliefden en vrienden. Open voor zowel cis als trans- personen.

Zie hier het facebook-event.

Voor in je agenda:

Woensdagavond 2 oktober 2013

Open vanaf 18 uur

Locatie: ergens in Amsterdam (locatie volgt na aanmelding)

Kosten: iets lekkers te eten, neem net iets meer mee dan je zelf op kunt.

Opgeven via info@stichtingondersteboven.nl

Het leven van twee genderdysfore tieners gefotografeerd door fotografe Willeke Duijvekam In haar expositie ‘Mandy en Eva’ in de Melkweg Galerie brengt documentair fotografe Willeke Duijvekam op gevoelvolle wijze het dagelijks leven van twee genderdysfore tieners in beeld.
01_Mandy en EvaTentoonstelling: Do 12 sep t/m zo 13 okt 2013 –
Melkweg Galerie open:  wo t/m zo, 12.00 t/m 21.00 uur en tijdens programma in de Oude Zaal open tot 01.00 uur
Ingang: via Café-restaurant, Marnixstraat 409 Amsterdam
 

Mandy en Eva zijn meisjes, ook al zijn ze geboren als jongen. Zes jaar lang heeft Willeke Duijvekam hen gevolgd, gedurende hun hele puberteit. Leidraad was haar fascinatie voor de ongrijpbare breuk tussen lichaam en geest en haar groeiende bewondering voor de moed van deze tieners om zich te onttrekken aan wat de samenleving van ze verwacht. Twee meisjes, twee verhalen, met misschien wel meer verschillen dan overeenkomsten.

Door beide meisjes zo lang te volgen, reikt de blik van Duijvekam ver voorbij het oppervlak. De fotoreeks laat zien hoe de transformatie tot zelfverzekerde jonge vrouwen voor Mandy en Eva vooral een innerlijk proces is. Ingetogen foto’s tonen hoe zij opgaan in hun dagelijkse bezigheden of in hun eigen gedachten. De worsteling om ook van buiten de meisjes te worden die zij van binnen al waren, uit zich in de details. Zoals de kartonnen doos waarin Eva haar barbiepoppen bewaarde toen nog niemand wist dat ze een meisje was.

Willeke Duijvekam

De aandacht van documentair fotografe Willeke Duijvekam (1968) gaat uit naar mensen van wie het leven een significant andere wending heeft genomen dan voor de meeste anderen. Haar projecten zijn vaak langlopend, waardoor er een binding ontstaat tussen de fotograaf en haar onderwerp. ‘Mandy en Eva’ is haar eerste solotentoonstelling.

02_Mandy en EvaMet enkele foto’s uit deze reeks won Duijvekam in 2009 een World Press Photo Award in de categorie Portraits stories. Eerder won ze meerdere PANL Awards, The Photo Academy Award en werd ze genomineerd voor de Portretprijs van de Zilveren Camera. Haar werk is o.a. gepubliceerd in Vrij Nederland, de Volkskrant, het Parool, NRC Weekblad, GUP, Pf, Credits, ELLE, Marie Claire, LINDA, en verschillende internationale bladen.

Bij de expositie verschijnt ook een gelijknamig fotoboek, vormgegeven door de bekroonde ontwerper Sybren Kuiper (SYB).

oitnb

De nieuwe serie met een lesbisch randje ‘Orange is the New Black’ vertelt op komische wijze het verhaal van een Amerikaanse vrouwengevangenis. Hoofdpersonage Piper (Taylor Schiling) komt in de gevangenis terecht doordat ze drugsgeld heeft gesmokkeld voor haar ex-vriendin, een internationale drugsdealer. Het moment waarop de serie begint, heeft Piper haar wilde lesbische bestaan ingeruild voor een leven met sapkuurtjes, een man (Larry Bloom) en een eigen natuurlijke zeeplijn. Toch moet ze verantwoording afleggen, waardoor ze veroordeeld wordt tot 15 maanden celstraf. Wanneer ze in de gevangenis komt, wordt door een celgenoot verteld; “It’s just like the Hamptons but f*cking worse.”

Wat natuurlijk leuk is aan deze serie is dat het (ook) over lesbische vrouwen gaat, maar dan in een niet-alledaagse setting.  We zien ‘L-word-achtige’ scenes van stomende seks in de gevangenis-kapel tot flashbacks van Piper en haar (ex-)vriendin als koppel; hoe ze elkaar versieren, in bed liggen en op vakantie gingen. Er zijn natuurlijk ook lesbische relaties in de gevangenis, of ze nu ontstaan als machtsmiddel, redmiddel of gewoonweg liefde. Lesbisch drama is er genoeg; zwijgende exen, teleurgestelde scharrels en een hoop jaloezie; maar dan in de gevangenis.

orange-is-the-new-black-why-you-should-watch-it-ftr

Tegelijkertijd heeft deze serie een boodschap; elke straf heeft een verhaal. De serie verteld de verhalen achter de vrouwen. Ze hebben foute keuzes gemaakt in hun leven maar zijn niet simpelweg slechte mensen. De kijker krijgt te zien wie ze waren voor hun gevangenschap, waardoor de kijker zich kan invoelen in de personages. Vaak gaan afleveringen over menselijke connectie, bijvoorbeeld wat het gevangenisleven met je doet en hoe gevangenen elkaar in de weg zitten of juist ondersteunen. Hierdoor is de serie gebaseerd op de karakters in plaats van (bijvoorbeeld) sensatie. Ook zorgt het ervoor dat er een brug ontstaat tussen (vrije) kijker en het (gevangen) karakter.

De Afro-Amerikaanse vouwen discrimineren Latina’s (ze zouden kippenbloed drinken), hoog-opgeleiden discrimineren laag- opgeleiden (ze worden makkelijk opgehitst), hetero’s nemen lesbiennes niet serieus (er zijn genoeg andere poezen in de gevangenis), religies discrimineren elkaar (alle Boeddhisten zijn heidenen). Racisme, homofobie, seksisme en discriminatie op basis van gender, klasse en seksualiteit is dagelijkse kost onder gevangenen. Ondanks dat de serie deze zware onderwerpen aankaart, vervalt deze serie niet in een zwaar drama; hij blijft luchtig, behoudt zijn boodschap maar kijkt ook lekker weg.

download

Kijken dus, deze serie. Goede redenen om te kijken zijn dat het net een andere invalshoek is op lesbische identiteit, en dat het met respect omgaat met de verhalen van de gevangenen. Let ook op de openingstitels; Regina Spektor schreef het intro-nummer. Tenslotte schuwt deze serie zeker de diepgang niet maar is het ook gewoonweg komisch en spannend.

Orange is the New Black is te zien via Netflix, een Amerikaanse tv-zender die binnenkort naar Nederland komt. Je kunt de episode natuurlijk ook online vinden.

Mijn naam staat vermeld in het artikel uit Trouw over het “feestje” (protestconcert) van gisteravond op het Museumplein. Ik hoop dat de redactie en de lezer van Trouw begrijpt hoe waardevol het voor mij is, dat ik mijn naam in de krant lees zonder bang te hoeven zijn. Dat het emotioneel is om met een gerust hart de regenboogvlag op de fiets mee te kunnen nemen door Amsterdam, waar de huidige burgemeester van Amsterdam – zoals zijn voorgangers ook altijd al deden – laat blijken dat hij geen enkele intolerantie naar ons toe acceptabel vindt, daar waar de regering het soms nog laat afweten. Dat de politieagenten die er rond lopen, deel uitmaken van ‘Roze in Blauw’, het netwerk dat de belangen behartigt van homo’s, lesbiennes, biseksuelen en transgenders binnen en buiten de politie.

Dat ik dus niet bang hoef te zijn voor de machthebbers als ik daar sta.

Mijn naam staat vermeld in de krant en die van enkele van mijn vriendinnen niet, want zij werken in het onderwijs. Hoe graag zij ook wilden demonstreren op 8 april bij het Scheepvaartmuseum  en hoe graag zij ook wilden demonstreren gisteravond, zij durfden het niet aan.

Mijn naam staat vermeld in de krant en die van de Russische lesbiennes en homo’s niet, die in elkaar worden geslagen, gemarteld en vermoord, zonder dat een machthebber een hand naar ze uitsteekt.

Carla_Museumplein_kl_f

Ik vind “die wet” niet zomaar “vreselijk”, maar angstaanjagend, verderfelijk en verwerpelijk. Ik was na de protestdemonstratie niet klaar met demonstreren, maar ik was dit nog steeds aan het doen met mijn regenboogvlag bij de galavoorstelling. En vandaag ga ik door met demonstreren. Tegen de Russische machthebber, tegen het homofobe IOC, tegen iedereen die denkt mij te mogen beknotten omdat ik anders ben dan hem of haar.

Mijn naam staat vermeld in de krant omdat ik een feestje mág houden in alle openbaarheid.

Carla Custers

Belastingconsulent voor de culturele sector
en bestuurslid Stichting OndersteBoven

slut

De woorden ‘feminist’ en ‘slet’ lijken twee begrippen die moeilijk met elkaar te verenigen zijn.  Toch duiken wij onder in de wereld van het feministische slettendom, een stroming die in steden zoals Berlijn en San Franscisco in opkomst is. Feministisch slettendom gaat over wat je wil, niet over voldoen aan vooropgestelde regels over wat je als lesBische/queer vrouw zou moeten doen of hoe je zou moeten zijn.

In deze workshop laten wij alle stereotypen, clichés en vooroordelen achter ons. We leren met open blik naar seksualiteit te kijken, voorbij tegengestelde categorieën als ‘goed- slecht’, ‘huwelijk- slettendom’,  ‘normaal – abnormaal’ en ‘liefde – seks’. We proberen samen kritisch te kijken naar de norm van een levenslange monogame (heteroseksuele) huwelijk als ultieme doel voor iedereen.

In plaats daarvan claimen we het recht om onze eigen seksuele waarden te bepalen. We zien seksualiteit als een positieve component van het persoonlijk en maatschappelijk leven. Keuzevrijheid en trots winnen het van schaamte en oordelen.

De workshop is een samenwerking tussen Platform Status Quo en Stichting OndersteBoven

SPECS
Woensdag 31 juli 2013, 19:30 – 22:00
Kosten €15,- inclusief wijn en snacks
Locatie: COC Amsterdam, Rozenstraat 8
Vooraf aanmelden, mail naar info@stichtingondersteboven.nl
Je hoeft in deze workshop NIET: 
– Uit de kleren
– Verhalen te vertellen die je niet wil delen met anderen
– Andere mensen (of jezelf) aanraken
 
We vragen WEL;
-Een open en respectvolle houding naar anderen en naar jezelf 
 

 

Deze week wordt in Amsterdam het Transgender Filmfestival (TranScreen) gehouden. Met dit jaar extra aandacht voor de beeldvorming over transgenders. Die kan namelijk nog wel wat nuancering gebruiken. Stichting OndersteBoven mede-support een aantal films over lesbische, biseksuele of queer (trans-)vrouwen.

Door Stéphanie Albicher

TranScreenKleurstelling13-400

Een camera die een operatiekamer binnenrijdt, een transvrouw die zichzelf opmaakt voor een spiegel. In veel documentaires over transgenders ontbreken deze shots niet. Onmisbaar voor buitenstaanders om enige grip op het onderwerp te krijgen, zo lijkt het. Toch storen veel transgenders zich aan deze manier van verbeelding. Want niet elke transvrouw omarmt de make-up doos. En voor sommigen is een ander geslachtsdeel niet eens zo belangrijk.

De focus op operatieve ingrepen en gedragingen van mannelijkheid en vrouwelijkheid geven een versimpeld, eenzijdig beeld,” zegt Jiro Ghianni (38), één van de initiators van TranScreen. “Niet seksualiteit, maar juist genderidentiteit en de vloeibaarheid daarvan zouden centraal moeten staan. Want transgenders zijn er in alle soorten en maten: drag-kings/queens, klassieke transseksuelen (die na een geslachtsoperatie niet meer trans zijn maar simpelweg man of vrouw), genderqueers (laten de labels man/vrouw geheel los), maar ook mensen die gedurende hun leven switchen in de beleving van gender. Op ons festival proberen we die diversiteit zoveel mogelijk recht aan te doen. Van de 34 films die op het festival te zien zijn gaat slechts een klein deel over klassieke transseksuelen. Overigens vertonen we ook drie films met een specifiek lesbisch thema.”

Naast het neerzetten van een genuanceerder beeld hoopt TranScreen de zichtbaarheid van de transgenders te vergroten. Met dat laatste gaat het de laatste jaren trouwens wel steeds beter, vindt Ghianni: “Neem de documentaire over Valentijn de Hingh die de VPRO een aantal jaren geleden uitzond. Een goed verteld verhaal dat bovendien een aardig groot publiek bereikte. En waar de aandacht van de media aanvankelijk vooral uitging naar transvrouwen worden ook transmannen steeds vaker geportretteerd.”

Hoewel aandacht van de maistream media goed is voor de zichtbaarheid van transgenders, denkt Ghianni wel dat de transgendergemeenschap meer zou kunnen doen om de regie over haar representatie in eigen hand te nemen. De neiging van reguliere media om het onderwerp te benaderen vanuit clichés blijft namelijk hardnekkig. Ghianni: “Daarom ben ik ook heel blij met de workshop over beeldvorming die we dit jaar aanbieden. Deze is bedoeld voor journalisten (meer kennis, het perspectief van transgenders beter begrijpen), maar ook voor transgenders zelf die te maken krijgen met de media. We hopen met de workshop het besef aan te wakkeren dat we ook zelf aan de bak moeten voor een juiste representatie. In Nederland worden de belangen van transgenders vertegenwoordigd door Transgender Netwerk Nederland, dat fantastisch werk verricht, maar ook veel op z’n bord heeft. Het zou goed zijn om een organisatie te hebben die zich uitsluitend bezighoudt met beeldvorming, zoals Trans Media Watch in Groot-Brittannië dat doet. Deze vereniging slaagde er bijvoorbeeld in 2011 in om de Britse omroep Channel 4 een convenant te laten ondertekenen dat een juiste en respectvolle weergave van transgenders op deze zender waarborgt.”

Klik hier voor een overzicht van de vrouwenfilms waaraan Stichting OndersteBoven bij heeft gedragen. En ga lekker een avondje ‘filmfestivallen’!

www.transcreen.org (8 t/m 12 mei, voorstellingen in het Ketelhuis en Filmhuis Cavia)

DIEP Festival
Van 8 – 15 juni 2013 duikt DIEP Festival verder onder in de wereld van gender en seksualiteit. Dit doet DIEP door het organiseren van grensverleggende workshops, inspirerende debatten, filmavonden & vuige feesten in Utrecht. DIEP is voor iedereen met interesse in seksualiteit in al haar facetten. Van newbie tot doorgewinterde feminist slut. Van trans* tot nieuwsgierige student. Meisjes die jongens lijken, vrouwelijke mannen, mannelijke mannen, vrouwen die op vrouwen vallen en alles wat daartussen, daarbuiten of daarbij past.
Meer informatie? Check www.dieputrecht.nl